• شمه ای دربارهٔ معرفی « الفرقان» و دلايل بحق بودنش در آيات « القرآن»؛معرفی رسولان (ذي القرنين) ﷲ: « علم»، « كتاب»، « زمان»، در تحت رهبری، امامت و پیشوائی « زمان »، امروزه برای روشن شدن و درک فرق القرآن پس از چهاده قرن نزول بكارند تا « الفرقان»، « قمر معنوی زمان»، معرفی و جاری گشته، جهت هدایت مردم دنیا، به انجام وظيفه اش بپردازد!وظيفه الفرقان نیز عبارت باشد از:
• فرقان يا درك و تشخيص مفهوم كلمهٔ «ﷲ»، با نشانه های كشفيات علم زمان در بارهٔ چهار قوای اصلی خالق جهان و کٌل ذرات هستی (چهار حرف “ﷲ”، درست متشابه با چهار سمبول فيزيكی است كه امروزه علم برای این چهار قوّهٔ اساسی، كه تمام ذرات وجود را خلق كرده، سپس فطرت داده، معرفی میدارد؛ و همچنین کٌل جزئییات صفات این قوا بر مولکولهای هستی که با توضیح القرآن در بارهٔ ﷲ مطابقت دارد. و لذا اين علامت (ﷲ) را، قانون گذار و نظام طبيعت و روش كل ذرَات وجود نامیده است)
• فرقان كُل آيات القرآن از « زبان» رسولان ﷲ، “علم و كتاب”، بتدريج و با رهبری زمان (هر بار علم چيزهای تازه ای از كتاب را روشن می كند) ، از اولين آيه:

« بسم ﷲ الرّحمن الرّحيم»، تا آخرين آیه: « از جن و مردم»

(در ضمن ربط اين دو آيه به هم را دقت بفرمائيد كه توضیح پس از اين بيايد، انشاءﷲ!)

فرق امروز القرآن با زمان پیغمبر، از همان بدو شروع فرقِ «كلمهٔ ﷲ» و « اسمِ ﷲ» است؛ كه القرآن با «بسم» ﷲ آغاز گشته و تا بحال «ﷲ»، به منظور اسم رب القرآن و مسلمانان شناخته شده بوده است در حاليكه الفرقان، درك مفهــوم كلمهٔ « ﷲ»، و دليل اين كلمه به عنوان اسم خالق را در آخر زمان معلوم می دارد (چنانكه توضيحات علمی معنـــــای چهار حرفِ كلمهٔ « ﷲ»، مطابق با چهار سمبول فیزیکی علم خالق، قبلاً از نظر خوانندگان گذشت).

لقرآن كه آخرين كتاب هدايت يكتا خالق برای عالميان، يا سكنه دنیا از جن و انس است، كتابی است كه جهت دو زمان و دو سطح علمی مقرر گشته: قانون و حكمت (برای هر دو زمان) ، و تفسير علم آخر زمان از آیات و مفاد آن در بارهٔ اسرار خلقت و قانون طبيعت، برای جماعت امروزیِ آخر زمان.

پس بی دلیل نبوده که فقط در القرآن، آخرین کتاب آسمانی، خالق متعال به اسم « ﷲ» معرفی گشته، و در كتابهای آسمانی قبل چنين اسمی از او برده نشده؛ و « شروع» کتاب را (شروع اولين حرف القــرآن به نمايندگی شروع خلقت هر چيز دنيا) ، به اسم «ﷲ» و وابسته به اسم او (بسم) ، اعلام می دارد. این بدین جهت که معرفی این اسم مآکول به علم آخر زمان بوده کهفرا رسد و مفهوم و دليل اين « اسم» را برای مردم روشن گرداند.

پس شروع دانش و علم كتاب، در آخر زمان، با دانش به « اسم» آغاز می گردد.

لذا امروزه كه علم آخر زمان مراحل كمال خود را طی می كند و به جائی رسيده كه قوا و نشانه های خالق هستی دنيای ما را معلوم و معرفی بدارد، پس البته همان « زمانِ علمِ كتاب»فرا رسيده كه برای مردم هويت خالق القرآن معلوم گردد (چنانكه قبلاً ملاحظه شد، نشانه های علم از خالق و علامات سمبوليك « قوای خالق» با تفاصیل کتاب و حروف اسم « ﷲ» بدون هیچ تفاوت یکی است).

لذا مفهوم « ﷲ»، اول برای افراد مؤمنی كه از طريق القرآن بدين « اسم » آشنا بوده اند؛ و سپس با مرور زمان، برای تمام اهل علم جهان روشن خواهد گشت، انشاء ﷲ.

پس حال كه بحمــدلله زمان علم كتاب شروع گشته، ما به اهميت اين « اسم» دانا می شويم … در نتيجه الفرقان كه شروع تفسير علم الكتاب يا قران مجيد است، بديهی است كه با توضيحات علمی دربارهٔ «كلمهٔ ﷲ»، هويت خالق و معرفی قوای وی از زبان علم، آغاز گردد. زيرا تا مفهوم كلمه « ﷲ» را درك نكرده باشيم، به تفسير « بسم» كه كلمه شروع قرآن مجيد باشد، نائل نمی گردیم. پس حال كه بحمدلله مفهوم كلمهٔ « ﷲ» فرقان گشت، و برای خوانندگان روشن شد كه در اين « اسم» چه عوالمی نهفته و معرف چه شدت قوائی است، به سر گذشت “درخت علم”؛ و سپس به تفسير « كلمهٔ شروع» القرآن بپردازيم:

انشاآلله!

الفرقان (۸):    “درخت” علم، و ذی القرنین  ( دو شاخه) نهائی آن …