قرآن، «شمس» معنوی جهان

(سوره۱۳: آیه۲)  « ﷲ است آنکه آسمانهارا بر افراشت بدون ستونی که (به چشم) ببينيد؛ سپس بر عرش استوا گشت و شمس و قمر را تسخیر نمود، که هر یک در جریانند تا سر آمدی نامیده شده؛  تدبيرميکند امر را،  تفصیل میدهد آیات را، شاید که شما به ملاقات ربتان یقین آورید.»  

خوانندگان محترم!

چون اين کتاب، تفسير علم امروزی زمان از قرآن کريم است، لذا مطالبی که ارائه ميشود

در واقع باید باآیات قرآنی، که با شمارهٔ سوره و آیه و به رنگ آبی مشخص گشته اند، تطبیق داده شود.   پس تمام اهميت در تطبيق گفته ها با آيات ميباشد و ضروريست که در جا به آنها رجوع شود، تا   خواننده واقف گردد که ماءموريت علم اين زمان، تائيد وروشن کردن کلام ﷲ است برای تمام مردم   دنيا.

لذا آیات ذیل در تائيد: القرآن) الفرقان، “شمس – قمر” معنوی عالمیان

(س۳۳: آيه ۴۶)  « و دعوت كننده ای سوی ﷲ، باجازهٔ وی، و سراجی  (چراغی) منير (پخش کنندهً نور) ».

(س۷۱:آيه ۶۱)   « و قرار داد قمر را در ميانشان نوری، و قرار داد شمس را سراجی».

(س۳۶:آيه ۳۶‎)  « تقديس او را كه كليه (مخلوقات را) زوج آفريده ، از آنچه كه زمين می روياند، از خود   ايشان، تا آنچه كه نمی دانند»

(س۲: آيه ۱۸۵)   « ماه رمضان بود كه در آن القرآن نازل گشت كه (شامل): (۱) آياتی برای هدايت مردم،   (۲)  ومدركی هدايتی  (مدرک كُد رياضی) (۳) و الفرقان … … … .»

(۳:آيه ۳)  « فرستاد الكتاب را بر تو به حق، تصديق كنندهٔ آنچه (كتب و احكام) پيش از آن، و نازل كرده   است تورات و انجيل را

(۳  :آيه۴)  « از قبل (القرآن) هدايتی برا ی مردم؛ و فرستاد الفرقان را؛ مسلماً آنان كه به آيات ﷲ كفر   ورزند (پشت کنند) ، به عذاب شديدی گرفتار می شوند و ﷲ عزتمندیست صاحب اختيار بر  انتقام».

 شمسی که در «ميان» مردم قرار داشته باشد … البته همان “شمس” معنوی و کلام ﷲ است.

 زوج القرآن، الفرقان،  قمر معنوی و پخش کنندهء نور القرآن در زمین.

بسم ﷲ الرحمن الرحيم

براساس كشف علم فيزيك، اندازه گیری  فضای چيزی  با ۱۹ x « شش گوشه» يا (hexagonal) پر شدنی و امکان پذیر‪‪‬‬‮ ‫‫‪‪‫است؛

لذا « شش گوشه» های روی جلد، نمودار « فضای حجم القرآن» هستند كه بر هر زاويه، سوره ای مقرر گشته تا  اينچنين (۶×۱۹ =) ۱۱۴ و كل زوايای « فضای» علم مردمان جهان را پر و کفایت بدارد..

این بی جهت نبوده كه عدد (۱۱۴) برای مجموعهٔ سوّر القرآن انتخاب شده باشد؛  كه هزار و چهارصد سال بعد،   زمان، با کشف علم رياضی، معجزه و دليل این عدد را  معلوم بدارد که  عدد مقياس حجم  میباشد … !

ليكن شاهكار پروردگار همه جانبه است و عدد ۱۱۴ تنها نمودار « حجم» القرآن يا تعداد سُوَر محتوای آن نيست، بلكه گويای نوع سوّر، علم آن، زمان آن و حالت و دفعات عنوان شدنش نیز میباشد كه از قرار ذيل است:

توجه ـ

در اينجا لازم بتذكر است كه « اعداد» در قرآن مجيد، منحصراً نمايانگر ارزش رقمی نميباشند، بلكه هر يك به دليل و معنای خاصی آمده اند و گفته های آيات و سوره ها را تائيد و كامل می دارند؛ بعدها در همين فصل به چگونگی آنها اشاره خواهد شد، انشاءﷲ:

الف) نوع سوره:  ۱۱۴ = یا (۱۰۰ و ۱۴): رقمی است كه نمودار دو مرحلهً « صــده» و «دهـه» ، يا دو  مــرحلــهً « كُل» و « جزء » است؛

پس آنچه دربارهٔ « فضای » نوع سوره های محتوای خود  گوياست اينكه، به دو نوع  سوره تدوين شده اند:

۱)  سوره هايی كه با « ۱۴ حروف مقطع » مشخص گشته اند:

(الف، ل، م ، ر، ق، ن، ح، ی، س، ط، ه ،ع ، ص، ك) و جزئی ازكل باشند  (۲۹ سوره)

۲)   مابقی كه بدون علامت خاص بوده، « كل» را تشكيل می دهند (۸۵ سوره).

ب) علم آن:  از لحاظ « فضای» علمی خود نيز،  اشاره به دو گونه « فضا» می دارد:

۱)  فضای « ۱۴٪» علم آن يا « جزئی» از علم آن، و

۲)  فضای « ۱۰۰٪»  و كل علم آن.

چنانكه در ۱۴ قرن گذشته می توان گفت، علم جهانی تنها « ۱۴٪» از دانش كلــی

خود را طی كرده بوده، پس «فضــای» كمی از علم القرآن نيز بر آن کافی بوده است:

  (س ۱۷: ۸۵) =  « از تو دربارهٔ الروح (القرآن) سئوال می كنند بگو، الروح از امر رب من  است و بشما از  علم، بجز  اندكی داده  نشده »

و حال كه در قرن اخير (۱۵همين قرن قرآن کريم) ، علم جهانی به كمال خود می رسد،

قرآن مجيد نيز درب « صدهٔ» علم خود را می گشايد و تحولات علمی مردمان جهان ر ا  كاملاً تا آخر دنيا كفايت می دارد.

  پ) زمان آن:   « فضای» زمانی كه اشغال می نمايد نيز، يكبار برای ۱۴ قرن،  از زمان نزولش تا بحال   بوده؛ و يكبار نيز از قرن۱۵ (۱۴+۱) تا پايان دنيا.

پس اينجا نيز از « دو زمان» برای عنوان شدنش حكايت دارد.

ت) ۱۱۴ =    (۱۴+۱) يا ۱۵ همين قرن قرآن مجيد که زمان دوباره عنوان شدن, و گشايش  تمام علم   آن  باشد !

اين قرن كه عصر « الكترونيك» و « کۈمپیوتر»  گشته، و علم جهانی حد اعلا و زمان (صده) خود را اعلام می دارد، همان (۱۴+۱) قرنی است كه ما را به ۱۰۰٪ علم قرآن مجيد و كمال فضای علمی جهانی كه بشر بايد بدان رسد، می رساند.

پس اين پانزدهمين قرن القرآن، كه فضای جديدی بر علم گشوده شده است، مصادف با زمانی می باشد كه باب جديدی نيز از القرآن افتتاح میگردد (سورهٔ ۴۸ « الفتح») ، كه همان فتح فضای صدهٔ علمی« كتاب» بوده، رب مردم عالم نعمت كتاب خويش را تمام و كامل می گرداند:

(س ۴۸: آيه۲) = « تا كه ﷲ پاك گرداند از گناهانت، آنچه گذشته و آنچه آينده است؛ و كامل می دارد نعمتش را

  بر تو و بر هدايت صراطی مستقيم»

پس اين بار القرآن را با فرقان، كه فرق و درك كلام ﷲ با شناسايی علم زمان باشد، می گشايد تا اين فضای جديد علمی را پر و كفايت بدارد؛ و اینچنین است كه مفهوم آيه ذيل روشن می گردد:

(س۶:آيه ۱۱۵) = «و تکمیل گشت کلمهٔ ربت صادقانه و عادلانه بدون اینکه کلماتش تغییر داده شوند و او شنوای   علیم است.»

اين « فتح» دوم، البته برای زمان بعد از پيغمبر « محمد» مقرر شده بوده؛ و اگر در خود « كتاب» نيز به ترتيب سوره ها توجه كرده باشيد، سوره « الفتح» بعد از (سوره « محمد» ۴۷) قرار داده شده است.

پس رب عالمیان (۱۴ قرن پس از محمد) ، بار دگر نسل ما را نيز به كتاب پر قدر و بهايش نصرت و ياری می دهد:

(س ۴۸: ۳) =  « و ياريت می دهد ﷲ، ياری پر قدرتی.»

تا سكينه و آرامشی در قلوب مؤمنين ايجاد گردد و ايمان بر ايمانشان بيافزايد:

(س ۴۸: ۴) =  « اوست كه تسكين فرستاد بر قلوب مؤمنين تا بيافزايد ايمانی بر ايمانشان؛ و از آن ﷲ باشند   لشگريان آسمانها و زمين، كه ﷲ عليمی حكيم است.»

همچنين توجه به آخرين قسمت آيه بفرمائيد كه با تذكر صفات بخصوص « علم» و « حكمت» ﷲ، مُبیَِن بر اينست كه: اين لشگريان زمين و آسمانهای ﷲ كه ما را كمك خواهند داد، در جهت فتح یا گشايش « علم » و « حكمت » (كتاب) ﷲ است. کلمه “فتح” در اینجا بمعنای باز شدن و گشایش است و نه « ظفر» در كارزار (كلمه « ظفر»، خود، در القرآن آمده  ۴۸: ۲۴، و فرق آن با « فتح»  مشخص گشته است).

۶ گوشه مركزی روی جلد:  نيروی جديد القرآن و دومين فتح و گشايش آن (۴۸:۲) را نمودارست، و مشاهده می شود كه « الفرقان» از درون خود « القرآن» و هستهٔ مركزی آن جوانه زده، بعلامت: هستهٔ مرکزی فضای كل زوايای علم «كتاب » و علم جهان؛ و لذا هيچ زاويه ای از علم باقی نمی ماند كه در آن احاطه نباشد:

(س۶: ۳۸)  =  « ما فرطنا فی الكتاب من شیء»   (هیچ چیز در  الکتاب –از قلم – نیافتاده است)

 پس فرقان قرآن، فرق بين  «٪۱۰۰ و ٪۱۴» علم القرآن است.

  ،«زمانی است كه « علم»، « ايمان» را دریابد اين همان زمان « يوم الوقت المعلوم   به معنای، روز وقت احاطه شدن علم

و حال توجه خوانندگان را به شمارهٔ آيات نامبرده ذيل جلب می كنم تا ملاحظه كنيد كه تا چه حد ارقام اهميت

دارند در رابطه بامتن آيات، و چگونه خود در قرآن مجيد گويا هستند:

(۴۸: ۲):  ۴۸ =  «سوره الفتح» و   ۲= دومين فتح یا گشايش القرآن؛

(س ۶: ۳۸)  ۶   = «۶گوشه» يا عدد دنيا و  ۳۸ = دومین فضای علمی القرآن با الفرقان (۱۹x۲) ؛

(س ۱۵: ۳۸)  ۱۵ =  پانزدهمين قرن و   ۳۸ = معلوم شدن يا رسيدن به دومين فضای علمی (۱۹) القرآن.

 ۶ گوشه هائی كه هسته مركزی را احاطه كرده اند:  نامهای صفتی است كه ﷲ به القرآن  داده : “المجيد. الكريم، الكتاب ، الروح ، المبين و الرسول.”

عكس جنينی كه در زير آن قرار داده شده: سوره « العلق»  يا « لخته خون» شماره ۹۶ است كه درباره آموختن علم به انسان باشد، به علامت ظهور «جنین »  و  تولد الفرقان بدنیا، معرف علم سُوَر القرآن … .

همچنين سوره های: قلم، بقره ، جن، عنكبوت، فيل، انسان، شمس، قمر، نجم، انجير، زنبور، ق و … . رنگ گرفته ، صورت میگیرند  (هر بار که کتاب رب متعال برای مردم باز میشود، کل سوّر سرزنده و  دائر میگردند).

قرآن مجيد برای مردم به مثال ، كندوی عسل است، كه در حاليكه فضايش با «۶ گوشه» پر گشته،

ﷲ زنبور را وحی رسانده:

(۱۶: ۶۸) =  « و وحی نمود رب تو به زنبور كه، برگيرخانه هائی از كوهها، از درختان ومحل سکونت (مردمان) »  

 و عسلش به رنگهای مختلف برای مردم شفابخش است:

(س۱۶: ۶۹) = « سپس بخور از كل ثمرات پس به خط ، مطيع، پيرو طرق ربت باش! خارج می گردد از  شكمهايشان شربتی به رنگهای مختلف كه شفای مردمان در آن است؛  به راستی در اين

 نشانه  است  برای قومی كه می انديشند.»

لــذا رنگ روی جلـــد كه قرمز (زرد يا عسلی است بدين منظور باشد؛ بعلاوه رنگی است كه:

(س۲: ۶۹) = «بينندگان را به سرور و شعف درآورد» 

و دقت به شمارهٔ آيات شود كه هر دو (۶۹) و گويای ربط خويش با يكديگرند!

۶گوشه مرکزی: القرآن  و الفرقان با هم در يك جا؛

زيرا فرقان ترجمه و تفسير علم از « قرآن» است و اين دو، مكمل يكديگرند:

(سوره الفرقان ،آیه۳۳) =  “و نیاورند تو را مثلی جز آنکه آمده ایم بر تو به (کتاب) حق و تفسیری بهتر.”

آيات كتاب رب عالميان هميشه شامل دو حالت محكمات و متشابهات بوده اند:

  (س۳:۷) = « او است که الکتاب را بر تو نازل کرد، شامل  آياتی محکمات که “اُم الکتاب” (مادر کتاب) محسوب  ميشوند، و بقيه، متشابهات (سمبوليک) ؛ … … ..»

الف-  محكمات:  کلماتی و احكامی باشند كه شامل حال همه زمان می گردند و اصل آنها با زمان تغيير   نكردنی است، ليكن با  رسيدن الفرقان، چگونگی، فلسفه و معنايشان روشن می گردد: مثلاً:

) خود کلمات كتاب القرآن (كه كلمات آن جزو محكمات است)

 ) و يا شرك، دعا، صلوة ، ذكات، تقوا و پرهيز از منكرات، روزه، حج، امر به معروف و نهی   از منكر و …

  (كه انشا ﷲ در اين كتاب، فرقان هر يك به وقت خود خواهد آمد).

ب) متشابهات   کلماتی تشابهی و سمبوليک هستند كه بايد « علم»  و « زمان» مشابه آنها را فراهم آورند   تا به چشم ديده شوند و تشابه برقرارگشته، كاملا درك گردند؛ مثلاً:

•  الفرقان (كه كتاب تشبيه و درك كلام ﷲ با كشفيات علمی زمان است) ؛
•   و يا رسالت « علم و زمان»؛  هويت ذي القرنين؛ شب قدر؛ بهشت؛ جهنم … … .؛
•   تمام سوّریکه با “قسم” شروع میشوند، که مسند قسم متشابه و سمبوليک با کلمات القرآن است.
•   لذا کلمات در قرآن مجيد‌‌ هم از محکمات (تغيير نکردنی   باشند) ، و هم متشابهات يا سمبوليک ميتوانند   باشند  ‏ (مثلاًٰ: “سراج” که بمعنای “چراغ” باشد, لیکن سمبول “شمس” است; شمس زمین, القرآن و جفت آن, منیر یا الفرقان  است … ..از متشابهات و سمبولیک میباشند ‎)  .

 پس القرآن و الفرقان، مكمل يكديگرند؛ الفرقان بدون القرآن هرگز ظاهر نمی گشت؛ و حدود عمق القرآن بدون الفرقان هرگز درك نمی گردد.

در اينجا توجه خوانندگان را به طرح « فضای»  قرآنی ذيل و نكاتی چند درباره معجزهٔ رياضی و اعداد  القـــــرآن, جلب می كنم (طراحی و مطالب ذيل از آقای ف. خ.):

۱) بنابر كشفيات رياضيات القرآن:

جمع کل سوّر در القرآن = ۱۱۴ (۶×۱۹);  جمع كل حروف در القرآن = ۳۲۹۱۵۶ (۱۷۳۲۴× ۱۹) است

حال چنانچـــه در وســط هر ۶ گوشــه، كلمــه ﷲ را (كه از ۴ حــرف تشكيل شده و هسته حياتی و مركزی ۶×۱۹  گوشه   های محيط   قــرآنی است) اضـــافه كنيــم، و كل حــروف « ﷲ» را (۷۶= ۴×۱۹) با كل حروف القرآن جمــع  كنيم، (۳۲۹۱۵۶ +۴×۱۹) = نتيجتاً عددی بدست می آيد، مطلقاً باور نكردنی و معجزه آسا:

۳۲۹۲۳۲  = ۴۸۱۹۱۹۱۹ (پس سه بار تائيد ۱۹ و مخرج ۴۸= « فتح و گشايش»)

ضمناً يادآوری شود كه اين عدد « ۴ »، همان تعداد اسيدآمينه های سازنده:

Desoxyribonucleique Acides)  D N A) یا  نيروی حياتی هر موجود زنده است.

عدد ۱۹ نيز عددی است كه رب عالميان اساس كُد رياضی و خيلی ديگر از سبك خويش را بر آن پايه گذاری كــرده  است (كه هر روز بيش از پيش كشف می گردند). در ضمن نكته بسيار قابل توجه در اينست كه:

(۴۱۹) =۷۶ سورهٔ « انسنٰ» (انسان در القرآن از ۴ حرف) است … !

به حمد‌ ﷲ، رب مردم عالم

فهرست شمارهٔ -۲)  :  آنچه باید قبل از مطالعهٔ القرآن دانست-